Jeszcze zanim urzędnicy podejmą właściwe działania, są zobowiązani do przeprowadzenia analizy ryzyka, która wykaże, że w danym przypadku istnieją przesłanki za wszczęciem kontrolnych procedur celno-skarbowych. Rozpoczęcie kontroli musi być odpowiednio uzasadnione i poprzedzone rzetelną oceną. Dopiero wtedy kontrolerzy mogą uzyskać formalne upoważnienie, umożliwiające podjęcie działań w stosunku do kontrolowanego podmiotu lub osoby. Tylko w szczególnych przypadkach urzędnicy mają prawo do wszczęcia procedur kontrolnych wyłącznie na podstawie legitymacji służbowej.
W celu rozpoczęcia kontroli celno-skarbowej urzędnicy są zobowiązani do okazania kontrolowanemu upoważnienia lub legitymacji służbowej. Co ważne, kontrolowany nie jest zawczasu informowany o działaniach urzędników, tak jak to się dzieje przy kontroli skarbowej. Osoby podlegające kontroli celno-skarbowej dowiadują się o niej dopiero w momencie jej faktycznego rozpoczęcia.
Uprawnienia urzędników celno-skarbowych są bardzo szerokie, dlatego w trakcie kontroli mogą podejmować różne działania weryfikacyjne, jak np. przeglądać dokumentację, przesłuchiwać świadków, dokonywać oględzin, przeszukiwać lokale itp. Co ważne, kontrola celno-skarbowa może obejmować nie tylko miejsca działalności gospodarczej, ale również prywatne mieszkania, o ile zachodzi podejrzenie, że znajdują się w nich dowody dotyczące prowadzonej sprawy.
Co do zasady, działania urzędników celno-skarbowych powinny się zakończyć bez zbędnej zwłoki, maksymalnie w ciągu 3 miesięcy. Przewidywany czas trwania określa upoważnienie doręczane kontrolowanemu w momencie wszczęcia kontroli. Jej efektem jest zaś tzw. wynik kontroli, po którego otrzymaniu kontrolowany ma 14 dni na dokonanie ewentualnych korekt w deklaracjach podatkowych.
Co istotne, kontrola celno-skarbowa nie kończy się automatycznie postępowaniem podatkowym. Przekształca się w nie dopiero, gdy kontrolowany nie wprowadzi korekt wskazanych w wyniku kontroli lub nie zostaną one zaakceptowane przez urzędników celno-skarbowych.
powrót